johanna
ik mocht mee de begrafenis doen
van het meisje johanna
verongelukt in clavier
waar een auto inreed
op een groep jongverkenners
de ouders
hadden me gevraagd de dienst te doen
in het teevee-nieuws ’s avonds
werd gezegd dat ik die dienst gedaan had
op mijn eigen manier
wat was daar nu eigen aan ?
het was gewoon dé christelijke
want gelovige manier
& dus brekende met de profane
onzinnig-opgedrongen gewoontes :
geen handen staan drukken achteraan
geen lege woorden aanhoren
geen zinloos gesprenkel
met dat even zinloos glinsterding
nee : ouders & broers
al drie kwartier tevoren
zijn zwijgend naast de kist gezeten
ze voelen achter zich
heel de kerk volstromen
met stilzwijgend medeleven
om tien uur doet de vader
aan de drie priesters teken
dat de dienst beginnen mag
de ouders willen hun verdriet
in eigen handen houden
& niet overdragen
aan betaalde zwartgeklede vreemden
na de verwelkoming het begingebed :
doe ons geloven dat
doordat wij hier
rond onze lieve johanna samenzijn
er op dit ogenblik misschien
ergens ter wereld
een huis minder wordt verwoest
een soldaat minder
op een andere schiet
een kind minder sterft van de honger
of verongelukt op de weg
familie & school die teksten brengen
medescouts die haar herinnering oproepen
met enkel een reeks losse
veel betekenende woorden
de offergang ook weer niet
door vreemden geleid :
ouders & broers groeten zelf de kist
niemand wordt gedwongen
bij het naar voor komen
vreemde gebaren te stellen
het is de oudste broer
die eigenhandig de prentjes uitdeelt
daarna alle kinderen & jongeren
rond het altaar
voor het verhaal van brood & wijn
ook het zwaargekwetst vriendinnetje
op een berrie aangebracht
na de zegen van haar dode lichaam
johanna onder klokkengelui
naar buiten gedragen
met meer dan driehonderd man
de kist & de ouders gevolgd
twee kilometer ver
doorheen de stil-verbaasde stad
tot aan het kerkhof
op zovele andere plaatsen
moet je de kist zowaar bij de ingang
als een zielloos voorwerp achterlaten
vele mensen schikken zich daarnaar
deze ouders niet :
ze hebben hun johanna nog écht
aan de aarde toevertrouwd
een voor een
tot de kleinste kindjes toe
met hun dichtgeknepen handjes
johanna’s lichaam echt begraven
we hadden de ouders hun kind
niet kunnen weergeven
maar we hadden ze missschien wel
wat kunnen helpen geloven
haar ooit eens weer te zien
luc versteylen
7 augustus 2003
